یک کتاب سبز با عکس یک پسربچه با لباسی عجیب با عنوان ماجراجوی جوان اولین تعامل من با پرتغال بود. احتمالا کلاس سوم یا چهارم بودم. داستان پسری پرتغالی، که با خواندن کتابهای تاریخ و جغرافیا علاقمند به واسکودوگاما دریانورد و ماجراجوی پرتغالی و ماجراهایش می شد و خود را ماجراجویی جوان میدید و به همراه دوستش ماجرا ها داشت و ... (کتابی از ژاکلین سرون که کانون پرورش برای نوجوانان چاپ کرده بود و ترجمه خوب محمد قاضی آن را جذاب کرده بود بعضی از قسمتهایش را هنوز به خاطر دارم ) هر چه بود من را با کلمه عجیبی مثل واسکودو گاما و کشوری به نام پرتغال آشنا کرد. چند شب پیش وقتی دراتوبوس از روی پل عظیم و طولانی واسکودو گاما می گذشتم یاد این کتاب کودکی افتاده بودم. (این پل با حدود 17200 متر طول، یکی از طولانی ترین پلهای کابلی در اروپا به شمار می رود)
بعد از آن هم انصافا تعاملی نداشتیم با پرتغال جز
تعاملات و علایق فوتبالی مثل لوئیس فیگو و کی روش و ژوزه و وینگادا و رونالدو و ....
تا یکسال پیش که قرار شد برای نحصیل برای یک دوره چندماهه به پرتغال برویم و
ماجراهای کشدار ویزا گرفتن از سفارتی که ....
حال درپرتغالم و در این یادداشتهای سفرنامه گون، سعی من نگاهی منصفانه بر پرتغال و پرتغالیان و ... خواهد بود.
